door Harry Veenstra | 1, jan, 2021 | Poëzie
Het laatste blad dan ben je kaal toch blijf je mooi een zonnestraal doorspeelt je naakt je takkennet dat winter laakt zendt non-verbaal een lichtsignaal een kale boom een warm onthaal ’t is paradoxaal Oeke...
door Harry Veenstra | 25, dec, 2020 | Poëzie
God met ons in mijn angst en kleingeloof is het de uitgestoken hand die telt Uw hand die ik vastgrijp boven de ravijnen van het leven God met ons Uw hand die er was nog voordat ik bestond die er is en er zal zijn tot in alle eeuwen Uw hand die mij veilig voert naar...
door Harry Veenstra | 20, dec, 2020 | Poëzie
De jaren klimmen zij wordt oud met een hart nog boordevol verhalen verhalen die zij koestert als haar grote schat was het gisteren of vandaag die stem, dat licht de engel de woorden, die hij sprak was het écht wel zolang terug dit verhaal, dat nooit vervaagt? mij...
door Harry Veenstra | 6, dec, 2020 | Poëzie
Vluchtelingen over de hele wereld toen en nu. Deuren die gesloten bleven toen en nu. Zo ook voor Maria en Joseph. Zij , hoogzwanger moest bevallen in een stal tussen os en ezel. Een zoon werd geboren en gebed in een kribbe van stro Een stralende ster verscheen aan de...
door Harry Veenstra | 4, nov, 2020 | Poëzie
Geen stem….. Geen vragen om….. Bezoek verboden. Stil, leeg als brak stil donker water. Hopen, bidden een kaars misschien? Wie weet dan toch een rimpeling in dat stille water? Wachten………. wachten………. Tot het einde daar is...
door Harry Veenstra | 1, nov, 2020 | Poëzie
Toen voorgoed verdween jij toen – je laatste adem kwam toch nog onverwachts maar als ik aan je denk ben jij er weer weet ik alles weer van jou hoe je daar zat in die stoel werkend aan je volgende plan hoe je keek je ogen spelden altijd hun eigen taal hoe je sprak...
