1 nov 2020 | Poëzie

Allerzielen

Geschreven door Harry Veenstra

Toen
voorgoed
verdween jij
toen –
je laatste adem kwam
toch nog onverwachts
maar als ik aan je denk
ben jij er weer
weet ik alles weer van jou
hoe je daar zat in die stoel
werkend aan je volgende plan
hoe je keek
je ogen spelden altijd hun eigen taal
hoe je sprak
helaas je stem raakt wat vervaagd

Als ik aan je denk
is mijn vierkante meter weer
helemaal vol van jou
een klein stil plekje heb ik hierin
uitgespaard – voor het kaarsje
dat ik nu hier aansteek voor jou
vol dankbaarheid
voor jou –

Oeke Kruythof

Gerelateerde verhalen

Meer

Migraine

Kolkend stromen mijn gedachtendoor mijn hoofd.Sterren schieten omhoogdoorklieft door bliksemschichten.Ik probeer de stroom te stoppen.Hoor dan een Stem die mij tot kalmte maant.Weldadige rust daalt over mij,langzaam, heel langzaam nog natrillend achter mijn ogenvallen...

Lees meer

Nunc et semper

In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...

Lees meer

Tijd

Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd  Beeld: Frédy Schild

Lees meer
Volg ons

Volg de PUP-nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Volg ons