Toen
voorgoed
verdween jij
toen –
je laatste adem kwam
toch nog onverwachts
maar als ik aan je denk
ben jij er weer
weet ik alles weer van jou
hoe je daar zat in die stoel
werkend aan je volgende plan
hoe je keek
je ogen spelden altijd hun eigen taal
hoe je sprak
helaas je stem raakt wat vervaagd
Als ik aan je denk
is mijn vierkante meter weer
helemaal vol van jou
een klein stil plekje heb ik hierin
uitgespaard – voor het kaarsje
dat ik nu hier aansteek voor jou
vol dankbaarheid
voor jou –
Oeke Kruythof
