Stijf gearmd liepen ze voor mij uit,
twee vriendinnen , stijf gearmd
de jassen hoog dichtgeknoopt.
In de huiskamer schikten ze
hun jas zorgvuldig over de leuning
van de stoel .
Tineke keek mij nog eens streng aan ,
niet te veel doen hoor, haar vriendin
beaamde het.
In gedachte zag ik haar lopen
die zaterdag ,
gesteund door haar kinderen .
Ze legde een witte roos op het graf
van haar man
nu vergeten.
Toen ik naar huis keerde door
die lange warme gang zwaaide
zij mij na, ,,je komt weer gauw?
Ik toetste de code in , ging mijn
relatieve vrijheid
tegemoet .
.
Tekst: Frédy Schild
Foto met dank aan Frédy Schild
