door Harry Veenstra | 29, okt, 2020 | Poëzie
Om romaanse bogen ronden zich vervlogen eeuwen lichten op – de tijd staat even stil rust heerst in de hof de rust van de zondagmorgen wanneer het lawaai nog geparkeerd staat in de slaap al dwalende ben ik hier beland mij toeëigenen wil ik dit moment het is de...
door Harry Veenstra | 22, okt, 2020 | Poëzie
Windstil bijna kaal zijn nu de bomen het kind struint vrolijk door de bergen bladeren haar rode muts danst mee met haar schaterlach creëert zij een moment van leven en tart zo de doodsheid van dit kille bos Oeke...
door Harry Veenstra | 14, okt, 2020 | Poëzie
Als de dagen somberen bomen buigen met hun al kleurende toppen onder de lage wolken slierten, zie ik paraplu,s tornen tegen plotselinge vlagen de kleurrijke jasjes beschermend tegen de striemende regenbuien. Binnen het zachte licht van kaarsjes, mijn boek nog even...
door Harry Veenstra | 29, sep, 2020 | Poëzie
Bij mijn buren is een baby geboren hoe mooi is dat een jongetje, Jakob is zijn naam een wondertje dichtbij – nieuw leven, dat nu nog in uren, dagen, weken, maanden telt en dan daarna al snel in jaren dit lieve kleine kind verruimt nu nog de tijd – en ik, die...
door Harry Veenstra | 22, sep, 2020 | Poëzie
Zij schuiven rustig voort nu eens naast elkaar dan weer achter en over elkaar een lange stoet in wit en vele grijzen niet aarzelend vastberaden volgen zij hun koers zij doen de ronde langs de lichtkastelen controle op bewoonbaarheid lichtkastelen die ik weer betreden...
door Harry Veenstra | 10, sep, 2020 | Poëzie
Duisternis, mist, leegte. Een proces van jaren. Dan plots een helder licht, vreugde, maar niet lang. Verdriet, ongeloof, voor wie het aanziet. Nog wordt leegte gevuld, nog wel……. Maar voor hoe lang? Alleen God zal het weten….! Fredy...
