Rijk Schipper, de vaste essayist van PUP is hier niet meer. We kunnen dat als redactie bijna niet geloven. Rijk schreef essays voor PUP, goede, doorwrochte essays. Hij was er even mee gestopt, omdat hij het moeilijk had, maar dit jaar wilde hij de draad weer oppakken. We zeiden dat we daar blij om waren, dat we juist meer diepgang in PUP wilden, hij kwam als geroepen. “Aan diepgang draag ik graag bij!” schreef Rijk. Typisch Rijk.
Hij schreef in het verleden ook al voor de Klaas, het magazine van de Nicolaikerk, min of meer de voorloper van PUP. Er was nooit iets aan te merken op zijn essays, je had er geen werk aan. Hij snapte de doelgroep, de link naar het nu, hield zich aan het aantal woorden en de deadline. Een goede zinsbouw, prettig leesbaar en toegankelijk, en hij wist welke bronnen hij wel of niet moest inzetten en waar in de tekst. Een professional en een talent.
Eigenlijk is Rijk één van de founders van PUP, omdat hij betrokken was bij de oprichting van Klaas. Hij was er op alle vergaderingen, brainstormde mee over de onderwerpen. In de tijd van Klaas, gingen we vaak met een deel van de redactie uit eten in een bijzonder restaurant, bijvoorbeeld SYR, om het daarna collectief te recenseren. Rijk was erbij. Hij was onderhoudend en gezellig. Dat concept van samen een restaurant recenseren, dat als bijvangst onderlinge verbinding met zich meebracht, zetten we door in PUP, hoewel niet voor ieder nummer. Rijk was één van de bouwers van het magazine PUP, dat verbinding beoogt tussen kerk en samenleving in de stad Utrecht. De diepgang die hij aanbracht en de manier waarop, zijn eigenheid, die zijn onvervangbaar.
Los daarvan zullen we Rijk vooral missen als mens. Ook in de Nicolaikerk, waar een aantal van de redactieleden van PUP lid is. Rijk bracht lagen aan, was op een plezierige manier kritisch en nooit grimmig, maar bovenal een prettige gesprekspartner waar je ook mee lachen kon. Het idee dat hij er nooit meer zal zijn, maakt ons intens verdrietig.
Hieronder dan ook het lied dat Rijk zelf in één van zijn essays opnam, dat essay hebben we geplaatst op deze site. Het is het lied van Rijk, die we zo erg missen dat het pijn doet.
Lied 973:
Om voor elkaar te zijn uw oog en oor, te zien wie niet gezien wordt, niet gehoord, en op te vangen wie zijn huis verloor, halleluja,
Om voor elkaar te zijn uw hand en voet, te helpen wie geen helper had ontmoet:, wie dorst of hongert wordt getroost, gevoed, halleluja,
Om voor elkaar te zijn uw hart en mond, om op te komen voor wie is verstomd, voor wie gevangen zit of is gewond, halleluja,
Roept U ons, Christus, uw gezicht te zijn, gerechtigheid en vrede, brood en wijn, uw liefde, hoop, geloof – uw zonneschijn. Halleluja!
Namens de redactie van PUP,
Marieke van Willigen, hoofdredacteur
