5 jun 2019 | Evenementen, Interview | 1 reactie

Diversiteit in de Domkerk

Geschreven door Harry Veenstra

Op zaterdag 22 juni 2019 zal het jaarlijkse Choir Festival gehouden worden in de Utrechtse Domkerk. Hierbij presenteren diverse gospelbands, zanggroepen en koren van hoofdzakelijk interculturele geloofsgemeenschappen uit Utrecht en omgeving zich aan een even zo divers publiek. Je hoort er lofzangen in verschillende talen! Het is niet alleen een muzikale ontmoeting, maar ook een culinaire ontmoeting. Bezoekers en deelnemers gaan met elkaar in gesprek tijdens een gemeenschappelijke maaltijd in de pauze van dit festival. PUP spreekt met de bevlogen Diana van Mourik, ouderling in de Persekutuan Kristen Indonesia (Perki) geloofsgemeenschap die met andere interculturele kerken het Festival jaarlijks organiseert.

Arnold Rietveld

Bij mijn eerste kennismaking met het Choir Festival – toen nog in De Haven in de wijk Kanaleneiland – luisterde en keek ik met enige verwondering toe. Ik zwom een moment letterlijk en figuurlijk in de geluidsgolven toen een luid spelende fanfareband van Kimbanguisten de kerk betrad -in een ruimte met zwembad akoestiek – en zag deelnemers en bezoekers dansen op de lofzang van de interculturele kerken. Ik moet bekennen dat het eerst even wennen was. Deelnemers speelden en zongen met passie en overgave. Je luisterde altijd niet naar gestileerde koorwerken, maar deelnemers en bezoekers zongen er ook hartelijk op los bij het gezamenlijk zingen van internationaal bekende Engelstalige hymns. Het voelde bijna alsof de Heilige Geest over mij uitgestort werd in verschillende talen. Er waren ook momenten van verstilling, zeker als ik de ontroering zag van de deelnemers van het koor van de Karen gemeenschap die met weemoed zongen over hun moederland. Deze ontmoeting inspireerde mij om deelnemer te worden in plaats van toeschouwer.

Ik koesterde de hoop dat het Choir Festival ooit gehouden zou worden in een van de binnenstad kerken. Inmiddels word de diversiteit gevierd in de Domkerk. Hans Spinder van de Domkerk legt uit waarom: “De Domkerk wil graag in contact komen en samenwerken met mensen uit de migrantenkerken die in Nederland verblijven. De medechristenen uit de migranten kerken blijven vaak onzichtbaar in de Nederlandse samenleving. De Domkerk staat midden in Utrecht en is bekend bij vele mensen. Door het Choirfestival in de Domkerk te houden kunnen meer mensen kennismaken met de verschillende tradities van de migrantenkerken. We hopen dat op deze manier de leden van de migrantenkerken en leden van de traditionele, Nederlandse kerken elkaar leren kennen en waarderen als medegelovigen en medechristenen.”

Anno 2019 is het Choir Festival nog steeds het festival van diversiteit en ontmoeting. Jaren later zorgde dezelfde fanfareband van de Kimbanguisten voor de feestelijke opening van ’t Festival op het Domplein. De bezoekers aan het Festival zijn even divers als de deelnemende kerken, niet in de laatste plaats door de toeristen en dagjesmensen die zo de Utrechtse Domkerk bezoeken.

De harde kern van de deelnemende interculturele kerken bestaat inmiddels uit Word International Ministries (Filipijnse kerk), de Karengemeenschap (Kerk uit Birma), de al eerder genoemde PERKI, de Oromo Kerk (Ethiopië), de Redeemed Church Utrecht (Nigeria) en de Kimbanguistische Kerk (Congo). Traditionele Nederlandse geloofsgemeenschappen laten zich ook niet onbetuigd. Dit jaar doet bijvoorbeeld de zanggroep “Sing Now” van de Oranje Kapel Kerk mee. Diana Purba vindt het ook belangrijk dat de traditionele Nederlandse geloofsgemeenschappen ook deelnemen aan het festival, “zodat wij mede-kerken, zowel de plaatselijke kerken als de migrantenkerken, samen en goed kunnen werken, omdat wij één lichaam in Christus zijn, ongeacht onze huidskleur, land van herkomst en welke soort kerk zijn”.

Diana Purba belichaamt voor mij de kernwaarden van de werkgroep Choir Festival. De leden typeren zich door een onverzettelijk optimisme waarmee ze dit festival jaarlijks organiseren. Diana vertelt welke inspanningen zij en andere leden jaarlijks moeten getroosten: “Dit is altijd een grote uitdaging, want je moet altijd blijven vragen, op bezoek komen, en welke zang groep altijd mee wilt doen want dat is niet van zelfsprekend. Hoe ga je naar buiten presenteren met cultuur verschil maar dezelfde God dienen. Dat kost je tijd…maar ik zie deze taak als dienen aan God onze Vader. Als we weten dat Hij de bron van alles is, waarom doen we dan niet het beste voor Hem. Als christen, al uw arbeid zal niet tevergeefs zijn in Hem, de zegen die u ontvangt zal overvloedig zijn. Je kunt Hem dienen in de verschillende manieren. Sommige mensen gaan liever op de preek stoel zitten, maar ik zie dat niet voor mij. Ik blijf liever tussen de mensen, iets binding zoeken met elkaar en bovendien is het altijd leuk en interessant om andere culturen te leren kennen. Welke manier hebben ze om God dienen, God die ik ken en hun ook kennen, dezelfde God met andere manier.”

Dit optimisme komt ook tot uiting tijdens het voorbereiden en serveren van een maaltijd in de pauze. Diana is er inmiddels heel bedreven in geraakt hoeveel en welk eten zij moet bereiden. Zeker is dat het hier om honderden mensen gaat, niet tientallen. Diana zegt daarover: “In deze gebied is altijd spannend, want je weet nooit precies hoeveel mensen zouden komen en wat die mensen graag willen eten of ze ook het eten lekker vinden. Daarom heb ik altijd expres gekozen wat mensen al bekend zijn over de Indonesisch menu. Ik kom uit Indonesia…Indonesisch gerechten is hier in Nederland erg bekend…vandaar. Ik kom uit Indonesia, onze cultuur is heel gastvrij met de bedoeling is dat er altijd wat over hebben voor anderen, speciaal over eten, je mag altijd mee eten en delen is erg belangrijk…als je op bezoek komt bij iemand ander. Daarom als we bij elkaar komen, bijvoorbeeld verjaardagen…eten is onmisbaar, dat verbindt ons met elkaar. Maar de belangrijkste boodschap voor mij voordat ik het eten gaat voorbereiden, het is de boodschap uit het Bijbelvers Mattheüs 14 :15 t/m 21 over 5 broden en 2 vissen.”

Het onverzettelijke optimisme komt ook tot uiting in de lofzang. Welk thema het Festival ook heeft, het doel is uiteindelijk om Hem toe te juichen met “loflied, gezang, dans voor zijn Glorie”. De werkgroep moet zich in het huidige geseculariseerde Nederland ook buigen over de vraag hoe zij in de toekomst een bredere doelgroep wil bereiken. Diana heeft lang nagedacht over deze vraag en met veel leden van de deelnemende kerken hierover gesproken. Zij zegt vurig dat de kerken niet saai zijn en dat er veel leuke dingen in kerken gebeuren. Ze gelooft dat de diversiteit juist verrijkend voor de kerken in Nederland is. Aan het einde van ons gesprek neemt ze intercultureel afscheid: “Salam met God’s zegen!”

Gerelateerde verhalen

Meer

Veertig dagen in de Tuin

De veertigdagentijd is een tijd van bezinning. We leven toe naar Pasen, het feest van hoop en een nieuw begin. Juist nu is het belangrijk hoop te bieden aan mensen die wat extra aandacht goed kunnen gebruiken. Mensen die aan de rand van de samenleving zijn terecht...

Lees meer
Volg ons

Volg de PUP-nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Volg ons