door Gohar Hovanes | 3, jan, 2022 | Poëzie
Vanuit mijn bed vol nachtelijke dromen zie ik duiven als vallende bladeren. In de plataan voor mijn raam. Koper rood kleurt z,n stam in de lage opkomende zon. Fragiele takken wiegen in de wind. Het licht trekt mij uit mijn dromen. Kleine plichten roepen mij, de was,...
door Gohar Hovanes | 22, dec, 2021 | Poëzie
Kerstmis Een stralende ster wijst hen de weg. Zij gaan, verwachtingsvol. Staan stil ontroerd hun giften in de hand. Daar ligt het kind , een zoon gebed in een kribbe
door Gohar Hovanes | 21, dec, 2021 | Poëzie
Op deze woorden wordt tijdens de kerstviering in de Van der Hoevenkliniek te Utrecht het ‘Stille nacht’ gezongen. Een tekst die wortelt in het weerbarstige leven van tbs-patiënten. Heldere lucht Engelenvlucht Oud verhaal Nieuw gerucht Over het leven zo pril als...
door Gohar Hovanes | 20, dec, 2021 | Poëzie
U de Eeuwige, de Hoogverhevene toen U besloot mens te worden gewoon mens onder de mensen waar kwam U terecht – deuren gesloten, kloppen en vragen nergens een plek Bethlehem – te klein, overbevolkt moeizame gang het werd de noodopvang toen een despoot met...
door Redactie | 17, dec, 2021 | Poëzie
Ik heb geen enkel blad meer sprak de boom ik heb mijzelf ontledigd de afgesleten woorden heb ik weggedaan het verglijdende bestaan schier dichtgeslibd ik trek mij terug in de stilte van het wachten de winterkeerkring waarin ik de hoop hervind en de...
door Gohar Hovanes | 12, dec, 2021 | Poëzie
Het kind in de bus op schoot bij haar vader met ogen vol vragen ontleedde de tijd uit een wirwar van woorden ontsnapte haar vraag: was ik óók klein toen jij klein was – hij knikte liet heel haar tijdloze droom en ik – het kind met...
