door Harry Veenstra | 17, feb, 2020 | Poëzie
Ik droomde mijn huis, ik droomde mijn tuin. Ik droomde de warme zon op mijn huid, de klanken van een cello bij de buren. Ik droomde de vogels In de bomen, de bloemen in mijn tuin. Ik droomde de kinderen die thuis kwamen met hun verhalen, met hun jeugd. Ik droomde...
door Harry Veenstra | 10, feb, 2020 | Poëzie
In al hun vezels wachten zij – de bomen langs de singel ademloos gespannen windstil wachten zij de kluizenaars in ons bestaan in zichzelf gekeerd altijd op dezelfde plaats en toch – en toch verrichten zij het grootste wonder herscheppen zij het leven keer op keer ik...
door Harry Veenstra | 28, jan, 2020 | Poëzie
Ik boor mijzelf een gaatje in de dag een diepe slaap had mijn bewustzijnslagen gestapeld naar het niets had mij de macht ontnomen over het hoe, waar, wanneer, waarheen ik boor mijzelf een gaatje in de dag mijn herinnering komt terug wakker worden is een wonderlijk...
door Harry Veenstra | 16, jan, 2020 | Poëzie
Overwoekerd door pijn en ongemak lijkt romantiek, de vreugde te verdwijnen uit ons leven. Zwaar valt de avond over ons, naast elkaar, ieder voor zich. Zie hem gaan in de donkere nacht. Voel opluchting die schrijnt. Ik trek me terug met mijn boek mijn muziek. Dan wordt...
door Harry Veenstra | 9, jan, 2020 | Poëzie
Tranen van de nacht lossen op als de sterren in de hemel. Dromen vervagen. Te uitgeput om op te staan te bang om te slapen loop ik naar het raam. Zie het vroege strijklicht de bomen strelen, de nog slapende stad aanraken. Een nieuwe dag breekbaar als mijn dromen. Een...
door Harry Veenstra | 26, dec, 2019 | Poëzie
Hoe beschrijf je een engel – is het een hij of een zij buitenaards of bovenaards door verblindend licht omgeven? hoe het ook zij het liefst is mij de aardse engel die ik zonder haperen beschrijven kan: de vriend die vreugde verdubbelt verdriet halveert de vriend van...
