Ik droomde mijn huis,
ik droomde mijn tuin.
Ik droomde de warme zon
op mijn huid, de klanken
van een cello bij de buren.
Ik droomde de vogels
In de bomen,
de bloemen in mijn tuin.
Ik droomde de kinderen
die thuis kwamen met hun
verhalen, met hun jeugd.
Ik droomde geluk
dat voorbij ging
voorgoed.
Fredy Schild
Meer
Kolkend stromen mijn gedachtendoor mijn hoofd.Sterren schieten omhoogdoorklieft door bliksemschichten.Ik probeer de stroom te stoppen.Hoor dan een Stem die mij tot kalmte maant.Weldadige rust daalt over mij,langzaam, heel langzaam nog natrillend achter mijn ogenvallen...
In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...
Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd Beeld: Frédy Schild
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
