13 jul 2020 | Poëzie

Zomertuin

Geschreven door Harry Veenstra

De rust daalt neer
in dit ochtenduur
alle buren werken
zittend in mijn tuin is
de oude eik mijn metgezel
ik hoor de bladeren ritselen

de takken wiegen
sierlijk heen en weer
dansen een verstild ballet
tegen helderblauw decor
soms drijft trots een
wolk voorbij in wit en
vele grijzen en wiekt
een meeuw speels
door het toneel

verfijnde choreografie

de tuin is mijn theater
en ik zit eerste rang –

Oeke Kruythof

Gerelateerde verhalen

Meer

Derde verdieping

Stijf gearmd liepen ze voor mij uit,twee vriendinnen , stijf gearmdde jassen hoog dichtgeknoopt.In de huiskamer schikten zehun jas zorgvuldig over de leuning              van de stoel .Tineke keek mij nog eens streng aan ,niet te veel doen hoor, haar vriendin         ...

Lees meer

Overdenking

           Waarom is het leven              zo hartverscheurend mooi.             Is geluk alleen in een             moment te vatten als           ...

Lees meer

Licht

Een grijze mist zo dicht weet niet van wijken. Verlangen onbeantwoord  Hoop op geluk lijkt vervlogen. Dan die warme groet, dat lief gebaar zo onverwacht. Een overdenking die ontroerd. Licht kiert in de donkerte . Licht dat verbindt en troost. Hoop geeft op die...

Lees meer
Volg ons

Volg de PUP-nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Volg ons