De rust daalt neer
in dit ochtenduur
alle buren werken
zittend in mijn tuin is
de oude eik mijn metgezel
ik hoor de bladeren ritselen
de takken wiegen
sierlijk heen en weer
dansen een verstild ballet
tegen helderblauw decor
soms drijft trots een
wolk voorbij in wit en
vele grijzen en wiekt
een meeuw speels
door het toneel
verfijnde choreografie
de tuin is mijn theater
en ik zit eerste rang –
Oeke Kruythof
Meer
Kolkend stromen mijn gedachtendoor mijn hoofd.Sterren schieten omhoogdoorklieft door bliksemschichten.Ik probeer de stroom te stoppen.Hoor dan een Stem die mij tot kalmte maant.Weldadige rust daalt over mij,langzaam, heel langzaam nog natrillend achter mijn ogenvallen...
In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...
Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd Beeld: Frédy Schild
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
