Visioen

Een gewone dag
een gewone wandeling.
Ik zag de klok, kwart voor 
tien.
Ik zag de bomen langs 
het pad waar mensen gaan
met een korte groet.
Soms diep in hun zorgen om…!
Toen kroop jij in mijn gedachten
nam bezit van mijn ogen. 
Je liep je snelle pas, lachte
riep iets tegen mij, ik verstond je 
niet.
Het duurde een eeuwigheid
een tel.
Toen langzaam verdween je in 
de mist.
De zon brak door
een vogel scharrelde in het 
schaarse groen. 
Ik volgde mijn weg 
keek in verwondering naar 
de klok
Het was kwart voor tien. 

Beeld: Pixabay