22 mei 2020 | Poëzie

Verpleeghuis

Geschreven door Harry Veenstra

Stille ramen weerspiegelen
de bomen
Geen bezoek
Geen wandeling
in de zon.
Gangen gesloten
Beertjes, bloemen
plots verdwenen.

Ik zie ze nog dansen
in liefde voor elkaar.
Wandelen hand in hand.
Rolstoel toen het moeilijk werd.
Iedere dag
Jaren lang.
Nu zonder afscheid uit het leven
weg gegleden.
Alleen.

Fredy Schild

Gerelateerde verhalen

Meer

Derde verdieping

Stijf gearmd liepen ze voor mij uit,twee vriendinnen , stijf gearmdde jassen hoog dichtgeknoopt.In de huiskamer schikten zehun jas zorgvuldig over de leuning              van de stoel .Tineke keek mij nog eens streng aan ,niet te veel doen hoor, haar vriendin         ...

Lees meer

Overdenking

           Waarom is het leven              zo hartverscheurend mooi.             Is geluk alleen in een             moment te vatten als           ...

Lees meer

Licht

Een grijze mist zo dicht weet niet van wijken. Verlangen onbeantwoord  Hoop op geluk lijkt vervlogen. Dan die warme groet, dat lief gebaar zo onverwacht. Een overdenking die ontroerd. Licht kiert in de donkerte . Licht dat verbindt en troost. Hoop geeft op die...

Lees meer
Volg ons

Volg de PUP-nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Volg ons