De huid strak gespannen
met de kleur van perkament.
Zijn zwarte ogen star op het beeld
gericht van twee mannen in het groen.
‘Tuinieren is toch niks voor jou
zet hem toch op een ander net!’
Na vier keer lukte dat, voor even
toen drukte hij hem uit, de stilte viel.
Hij at z’n soesjes, gaf soms antwoord
op een vraag hoe het met hem gaat.
Stak z’n hand op toen ik ging.
Buiten scheen de zon,
mij was hij al vergeten……..
Fredy Schild