De huid strak gespannen
met de kleur van perkament.
Zijn zwarte ogen star op het beeld
gericht van twee mannen in het groen.
‘Tuinieren is toch niks voor jou
zet hem toch op een ander net!’
Na vier keer lukte dat, voor even
toen drukte hij hem uit, de stilte viel.
Hij at z’n soesjes, gaf soms antwoord
op een vraag hoe het met hem gaat.
Stak z’n hand op toen ik ging.
Buiten scheen de zon,
mij was hij al vergeten……..
Fredy Schild
Meer
Kolkend stromen mijn gedachtendoor mijn hoofd.Sterren schieten omhoogdoorklieft door bliksemschichten.Ik probeer de stroom te stoppen.Hoor dan een Stem die mij tot kalmte maant.Weldadige rust daalt over mij,langzaam, heel langzaam nog natrillend achter mijn ogenvallen...
In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...
Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd Beeld: Frédy Schild
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
