In de hal van het station
gebeurde het –
hij kwam naast mij zitten
op de bank
een blik opzij
een enkel woord
ik wist genoeg:
vleesgeworden eenzaamheid
ik zei iets onbenulligs
over het weer en zo
hij knikte bij de wolken
en de grauwe lucht
zijn ogen lichtten op
hij sprak:
Goddank, u praat met mij
een kruis valt van mij af
bedankt –
zuchtend stond hij op
ik keek hem na en dacht:
een dolend mens
óf
en ik verschrok
was het Jezus zelf misschien –
Oeke Kruythof
Meer
Kolkend stromen mijn gedachtendoor mijn hoofd.Sterren schieten omhoogdoorklieft door bliksemschichten.Ik probeer de stroom te stoppen.Hoor dan een Stem die mij tot kalmte maant.Weldadige rust daalt over mij,langzaam, heel langzaam nog natrillend achter mijn ogenvallen...
In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...
Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd Beeld: Frédy Schild
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
