Ik geloof in de mens
Ik geloof in de kracht van verbinding en verbondenheid
Ik geloof in de liefde
Ik geloof dat als je geraakt wordt door compassie
Dat genezing mogelijk is
Dat deuren open kunnen gaan.
Dat het onmogelijke mogelijk kan zijn
Dat geloof ik
Daarom doe ik, wat ik doe
Want ik geloof in ons
In jij en ik
Bright O. Richards (april 2020)
16 januari 2020
“Dear Bright, My name is Nezar Safy. Two years ago I had the honor of having your acquaintance at Bellevue in your show (Telling Dreams in the Bright Side of Life) where I had the opportunity to pitch myself as an English teacher. You said back then that I had got the jackpot of that night and you totally foresaw it. I’ve just signed my permanent contract with the Hogeschool van Amsterdam. Thanks to you and to Marjolijn Kaak the lady who stood up to help me achieve my dream. I’m so grateful and I hope you keep being the inspiration for all those who need it. And I hope I can pay it forward and help my students achieve their own dreams. I wish you all the best, Nezar“
Nog steeds word ik trots als ik dit bericht lees, omdat het mijn bewijs is dat de intentie van The Bright Side of Life werkt. Dat deze voorstelling in 2018 ook geselecteerd was voor het Theaterfestival als een van the beste kleinezaal theaterproductie is dan eigenlijk bijzaak.
The Bright side of Life
Nezar Safy is een van de meer dan 400 deelnemers die meededen aan The Bright side of life omdat ze opzoek waren naar nieuwe verbinding. Hij geloofde in medemensen die bereid zijn om hun netwerk voor hun te openen zodat hij zijn leven weer kan opbouwen.
The Bright side of life is gebaseerd op mijn levensverhaal. Ik was een beroemde acteur, televisie- en theatermaker in Liberia voordat de oorlog uitbrak en ik moest toen vluchten. De mensen die ik ontmoette in Nederland gaven mij ruimte om mijzelf te ontwikkelen. Dankzij die Nederlanders ben ik nu wie ik ben. Dat is voor mij een grote drijfveer om nieuwe verbindingen tot stand te brengen voor andere vluchtelingen.
Oorlog is als een ziekte
Wanneer je vlucht, laat je alles achter. Je hoopt op een plek terecht te komen waar je veilig bent. Toen ik uit Liberia vertrok, vertrok ik met een droom. Ik droomde dat ik ergens kon eten, kon slapen en dat ik geen kogels meer zou horen. Want ik was moe van de angst en de onzekerheid. Ik had maandenlang alleen maar kogels gehoord, zag de lijken op straat. Ondanks het oorlogsgeweld wilde ik eerst niet vertrekken uit Liberia. Ik had het daar goed, dacht ik. Ik speelde, voor de oorlog uitbrak, in een tv-programma en de show deed het goed op de Liberiaanse televisie, dus ik wilde blijven. Totdat ik werd meegenomen voor executie. Tot op de dag van vandaag, begrijp ik niet hoe ik de dood toen heb kunnen ontsnappen. Maar zelfs na het ontsnappen aan de executie wilde ik toch nog blijven. Ik dacht niet dat de dood mij kon raken. Ik had niet door dat een oorlog net als een virusziekte is. Het raakt iedereen. Mijn familie zag het anders en zei: Je moet nu gaan. Mijn oudste zus regelde vervoer, ik werd verborgen in een vrachtwagen en vertrok.
Corona
Deze weken, waarin iedereen verplicht binnen zit brengen mij terug naar die tijd. De tijd voor mijn vlucht. De tijd waarin ik met mijn familie thuis was, waarin we binnen in huis net deden alsof er niets aan de hand was. Waarin de spanning te snijden was als iemand naar buiten ging en waarin iedereen pas weer gerust was als de hele familie weer thuis was.
Deze periode thuis, van gedwongen stilstand en thuiskomst, nodigt uit tot reflectie: op de situatie van het heden, het verleden en wat dit zal brengen in de toekomst?
Deze reflectie wil ik meenemen als inspiratie voor mijn volgende voorstelling: Future Citizens. Hij gaat, als corona het toelaat, op 9 december in première in de Stadsschouwburg in Utrecht.
Op zoek naar een nieuwe toekomst
Mijn gedachten gingen vorige week naar de VN-soldaat in Liberia die ik vroeg om mij te helpen. Hij adviseerde mij mijn verleden en heden los te laten en een nieuwe toekomst te zoeken voor mijzelf. Dat advies werd het begin van mijn lange reis die mij uiteindelijk naar Nederland bracht. Ik ben blij om hier te zijn en mijn ervaring en kennis in te zetten om de situatie van anderen te verbeteren.
Een Afrikaanse wijsheid luidt: “de mensen die je ontmoet in een land, bepalen je toekomst.” De grootste uitdaging van een vluchteling is de juiste mensen te ontmoeten. Mensen die zeggen: ”Jij hoort bij ons. Wie jou aanraakt, raakt ons aan.” Deze Afrikaanse wijsheid was een belangrijke inspiratiebron voor mijn voorstelling The Bright Side of Life. Hierin vertel ik mijn levensverhaal, op theatrale wijze. En ik gebruik mijn verhaal om vluchtelingen en nieuwkomers te verbinden met het aanwezige publiek. Het verbinden staat altijd centraal in alles wat wij doen. Zowel bij de toneelstukken die wij maken als bij de ToekomstAcademie.
Perspectief vergroten
Via The Bright Side of Life en het werk bij de ToekomstAcademie verbinden we vluchtelingen met bedrijven zodat er ruimte ontstaat voor ontmoeting en ontwikkeling. Mijn verhaal heb ik ook gekoppeld aan de situatie waar veel uitgeprocedeerde jongeren die in Nederland zijn verkeren. Een leven zonder perspectief, een leven dat alleen draait om ‘procedure’. Gelukkig ontmoette ik veel mensen die kiezen zich te verbinden met deze jongeren. Zij hebben deze jongeren in hun hart gesloten. Ook mensen uit de Janskerk. Door de verbinding beginnen deze jongeren zich weer mens en thuis te voelen, omdat iemand hen ziet. Iemand die hen bejegend als een familie. Dat is een gevoel die ze soms heel lang niet gevoeld hebben. Het leven als vluchteling in een asielzoekerscentrum geeft je soms het gevoel alsof je er niet toe doet. Dat je geen mens bent.
Zo lang het nodig is, blijft New Dutch Connections The Bright Side of Life produceren en blijven we employability projecten met de ToekomstAcademie organiseren.
Future Citizens
Vanaf september 2020 wil ik beginnen met mijn nieuwe theaterproject Future Citizens.
Dit is een meerjarig project dat mensen vanuit diverse religies en culturen wil verbinden via een bepaald thema. Deze eerste editie start dit najaar in diverse wijken in Utrecht. Het thema is ”hoop in barre tijden” en gaat over elkaar bijstaan, elkaar aanmoedigen om door te gaan in de moeilijke tijden. Het is een uitnodiging om te uiten wat ons pijn doet, woorden te zoeken voor onze angsten of waar geen woorden voor zijn. Het thema van dit theaterproject is geïnspireerd door de crisis waar we nu in zitten, de corona-crisis.
Een van de pijnlijkste en moeilijkste momenten tijdens een epidemie als corona, is dat er geen tijd en ruimte is om echt te rouwen of om afscheid te nemen van overledenen. Dat heb je ook in een oorlog situatie. Je hebt geen tijd om stil te staan bij de dood, je hebt geen tijd om te gedenken, je hebt geen mogelijkheid om dat met de familie, vrienden en kennissen of gemeenschap te doen.
Daarom is Future Citizens een uitnodiging om de dood en dus het leven te vieren. Een viering die noodzakelijk is om de reis naar de geestenwereld en ziele wereld mogelijk te maken. Om het verlies van geliefden, van bewegingsruimte, van contract, van werk/welvaart en van alles wat je verloren hebt, maar ook wat je gewonnen hebt, te eren.
Ik wil dit project samen gaan organiseren met diverse diaconieën. Daarvoor zoek ik vrijwilligers die samen met mij dit willen organiseren.
Bright Richards
Bright@newdutchconnections.nl
www.newdutchconnections.nl
foto: Roel van Berckelaer
Van ‘The Bright side of life’ naar ‘The Future Citizens’ is een artikel uit het nieuwste nummer van WIJS. Wijs is het blad van de Oecumenische Janskerkgemeente, Utrecht. Het thema van deze WIJS is Verlichten. Bright Richards, een beroemde acteur, televisie en theatermaker zette zijn levensverhaal als vluchteling om in een theaterstuk, de ToekomstAcademie en een nieuw stuk dat mensen vanuit diverse religies en culturen wil verbinden.
Heb je nog geen abonnement op Wijs? Mail voor een proefnummer naar het secretariaat van de Oecumenische Janskerkgemeente
