Ik wil in Opstanding
blijven geloven
zolang ik weet heb
van een vrouw
die hoewel ze door de arts
was opgegeven
toch elke dag
met lak
haar nagels
in het roze stak –
ik wil in Opstanding
blijven geloven
zolang ik weet heb
van een man
die hoewel zijn vrouw
al jarenlang was opgenomen
verwarde en verweesde blik
toch
dagelijks
zijn weg naar haar nam
en een glimlach
bracht
op haar geliefd gezicht
Oeke Kruythof
Meer
Kolkend stromen mijn gedachtendoor mijn hoofd.Sterren schieten omhoogdoorklieft door bliksemschichten.Ik probeer de stroom te stoppen.Hoor dan een Stem die mij tot kalmte maant.Weldadige rust daalt over mij,langzaam, heel langzaam nog natrillend achter mijn ogenvallen...
In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...
Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd Beeld: Frédy Schild
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
