Hij woont in een mooi nieuw tehuis
mijn oud-collega
met een zekere regelmaat
bezoek ik hem
hij dementeert
maar
gelukkig
van vroeger weet hij alles nogdus als ik bij hem ben
omwoorden wij
het verleden naar het heden
ons nu
terwijl het echte nu met rasse
schreden verdwijnt over de horizon
vrolijk delen wij zo oude verhalen
daarna nemen wij afscheid
lachendtot een volgende keer
Oeke Kruythof
Meer
Kolkend stromen mijn gedachtendoor mijn hoofd.Sterren schieten omhoogdoorklieft door bliksemschichten.Ik probeer de stroom te stoppen.Hoor dan een Stem die mij tot kalmte maant.Weldadige rust daalt over mij,langzaam, heel langzaam nog natrillend achter mijn ogenvallen...
In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...
Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd Beeld: Frédy Schild
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
