Beste diakenen en bondgenoten,
Hierbij ontvangen jullie een update van het werkveld met ongedocumenteerden van maart en april . Ik wil jullie schrijven over vernieuwen en loslaten. Daarnaast een klein “wist je dat” en natuurlijk voorbede gevraagd!
Vernieuwen
In maart hebben we een vernieuwd herdenkingsmoment voor de omgekomen vluchtelingen ( 5 per dag sinds 2014 (!)) op weg naar Fort Europa beleefd. In samenwerking met collega’s Hermen van Dorp (huis Dominicus), Mariska van Beusichem (Utrecht-West) en Michel Badry (Pieterskerk) hebben we een nachtwake georganiseerd voor en met vluchtelingen. Het viel ook samen met de toen net uitgebroken oorlog in Oekraïne en de vluchtelingen die ook vandaar naar ons land kwamen. Van 19:30 tot 9:00 hebben we gewaakt, sommigen zelfs de hele nacht door. Het was een heel krachtige, inspirerende en bemoedigende nacht.
Ook in maart zijn twee nieuwe activiteiten van het pastoraat met ongedocumenteerden begonnen. Als eerste een vrouwengroep, samen met ervaringsdeskundige Mahsa en vrijwilligster Josien, beiden ook vrijwilligers van Villa Vrede. “Female power” is een ontwikkelingsgroep, het precieze programma ontwikkelt zich al doende, maar de vertrouwdheid en openheid groeit. De eerste keer waren de verhalen van de vrouwen zo schrikbarend dat ik er een dag van bij moest komen. Het is hoog tijd voor het pastoraat om gerichtere aandacht aan vrouwen te besteden. Ze kunnen alle aandacht, gezelligheid, vrouwensupport, zelfbeeldontwikkeling en kennis over de Nederlandse cultuur en samenleving heel erg goed gebruiken. Tevens kan ik het heel goed gebruiken van deze vrouwen te leren. De vrouwengroep is elke maandagmorgen in een zaal die Villa Vrede ervoor huurt van de Motion Kerk.
En in maart ben ik begonnen met een spreekuur in de Jacobikerk, elke maandagmiddag vanaf 13:00. Om half drie komt dan ook zr Gabriela, voormalig vertrouwenspersoon van Villa Vrede en zelf Ethiopisch vluchteling. Wij zijn een goed team. Het spreekuur is vlak na de inloop van het straatpastoraat, wat ook een goede overlap geeft. Ik ben dus op maandagmiddagen goed bereikbaar voor allerhande vragen en gesprekken, ook voor diakenen!
Loslaten
Als je iets nieuws begint moet je ook dingen loslaten, maar dat valt me niet mee. Dat verklaart waarom ik twee keer ziek geworden ben de afgelopen twee maanden, overprikkeld. Nu is loslaten ook een levenskunst én moet je ook weten dat wat je loslaat maar wel nodig is, door een ander gedaan gaat worden.
Wat dat laatste betreft is er verheugend nieuws. De diaconie van de PGU heeft mijn voorstel om twee nieuwe collega’s aan te nemen in principe goedgekeurd. Een collega zou uit de doelgroep kunnen komen met als gelukkig bijkomend voordeel dat er dan een verblijfsvergunning bij hoort. De andere collega zou aangenomen kunnen worden in een nieuw project met het straatpastoraat samen ten behoeve van de (ex) verslaafdengroep, een kerkelijke uitbreiding van onze “verander je leven”groep op dinsdagmiddag. Ik snak naar de dag dat dit van de grond komt, ook voor de mensen die ik nu in de groep heb, maar ook de drang om dat liever vandaag dan morgen te zien mag ik loslaten…!
Concreet heb ik wel een taak die ik jaren heb vervuld, losgelaten. Dat is de taak van raad van advies, bij zowel Villa Vrede als bij Toevlucht. Beide projecten zijn zo volwassen geworden, dat ik de groei en ontwikkeling ervan haast niet meer kan overzien! Mijn expertise ligt bij de werkvloer, en voor advies van daaruit kunnen de besturen mij altijd benaderen, maar de formele verantwoordelijkheid heb ik in goed overleg met de diaconie losgelaten. En dat voelt goed.
Wist je dat…
– Stichting Noodopvang 20 jaar bestaat en dat (door corona verlaat) nu echt gaat vieren in mei?
– Er nog een ongedocumenteerde nieuwe christen bij is gekomen bij onze “verander je leven”groep?
– Villa Vrede heel goed een leenfiets kan gebruiken, dat wil zeggen een fiets die ze kunnen uitlenen?
– Toevlucht na de stop van de winteropvang vanuit de gemeente per 1 april alle 11 mannen van de wachtlijst onder dak heeft kunnen krijgen?
– Eén van de vier kinderpardongezinnen van Huize Agnes verblijfsstatus heeft gekregen? Helaas zijn de redenen hiervoor niet toepasbaar op de andere drie gezinnen, dus dat blijft erg spannend….
Voorbede vraag ik jullie voor alle vluchtelingen en ongedocumenteerde migranten én hun helpers. Het is geweldig dat er zoveel nieuwe mensen bereid zijn om hun huizen open te zetten voor de Oekraïense vluchtelingen, want de oude mensen hadden het er niet bij kunnen hebben. Vanuit ons werkveld hopen we dat er mensen overblijven die straks ook de “oude” vluchtelingen willen bijstaan. Want het bijstaan van vluchtelingen is prachtig werk. En ook zwaar, niet vanwege de vluchtelingen , maar vanwege de situatie. Daarom is gebed nodig. Ook voor de nieuwe Oekraïne projectgroep van de diaconie die zich uit de naad werkt om alles geregeld te krijgen in Utrecht.
Rest mij nog een ieder die dit leest te bedanken voor de aandacht en tot mails weer in mei of juni.
Hartelijke groet,
Marieke Sillevis Smitt
Predikante voor en met ongedocumenteerden in Utrecht/provokant Onverwacht Opgewekt
