In de stilte van de avond
dromen de lantaarns eeuwen
bij elkaar. Hun fluisterlicht
omfloerst de bomen, waaraan
de zomer volgedragen is –
en in de muren wonen echo’s,
die ik nu pas horen kan:
Over kinderhoofdjes ratelen
de koetsen – keukenmeiden,
kameniersters draven voor
mevrouw en voor meneer –
de subcultuur van herenhuizen –
en in de eetzaal zit men
met het zilver aan ’t diner.
Oude Nieuwegracht,
in je muren hoor ik nog
de echo’s, als ik op
de stilte wacht.
Oeke Kruythof
Meer
In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...
Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd Beeld: Frédy Schild
Mijn raam laat mij wolken zienin gouden gloed Vogels in hun vlucht naar verreoorden Ik zou een vogel willen zijnvliegen naar dat gouden licht Maar de vogels strijken neer de bomenrij zo dichtbij Maar ik laat mijn gedachten,fantasieën de vrije loopVrijer toch dan de...
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
