1 jul 2021 | Poëzie

Nieuwegracht

Geschreven door Harry Veenstra

In de stilte van de avond
dromen de lantaarns eeuwen
bij elkaar. Hun fluisterlicht
omfloerst de bomen, waaraan
de zomer volgedragen is –
en in de muren wonen echo’s,
die ik nu pas horen kan:

Over kinderhoofdjes ratelen
de koetsen – keukenmeiden,
kameniersters draven voor
mevrouw en voor meneer –
de subcultuur van herenhuizen –
en in de eetzaal zit men
met het zilver aan ’t diner.

Oude Nieuwegracht,
in je muren hoor ik nog
de echo’s, als ik op
de stilte wacht.

Oeke Kruythof

Gerelateerde verhalen

Meer

Nunc et semper

In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...

Lees meer

Tijd

Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd  Beeld: Frédy Schild

Lees meer

Vrijheid

Mijn raam laat mij wolken zienin gouden gloed Vogels in hun vlucht naar verreoorden Ik zou een vogel willen zijnvliegen naar dat gouden licht Maar de vogels strijken neer de bomenrij zo dichtbij Maar ik laat mijn gedachten,fantasieën de vrije loopVrijer toch dan de...

Lees meer
Volg ons

Volg de PUP-nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Volg ons