Vanuit mijn raam
kijk ik
op een boom
een gewone boom
een kastanjeboom
vanuit mijn raam
kijk ik
op de lente
de knoppen zitten alle op hun plaats
ze lijken op de regisseur te wachten
die het sein zal geven
tot ontknoping
van hun intrigerend binnenleven
vanuit mijn raam
kijk ik
met verwondering
naar deze nu niet meer gewone boom
de kastanjeboom
en stil vraag ik mij af
is iets wel ooit gewoon
Oeke Kruythof