Vanuit mijn raam
kijk ik
op een boom
een gewone boom
een kastanjeboom
vanuit mijn raam
kijk ik
op de lente
de knoppen zitten alle op hun plaats
ze lijken op de regisseur te wachten
die het sein zal geven
tot ontknoping
van hun intrigerend binnenleven
vanuit mijn raam
kijk ik
met verwondering
naar deze nu niet meer gewone boom
de kastanjeboom
en stil vraag ik mij af
is iets wel ooit gewoon
Oeke Kruythof
Meer
Kolkend stromen mijn gedachtendoor mijn hoofd.Sterren schieten omhoogdoorklieft door bliksemschichten.Ik probeer de stroom te stoppen.Hoor dan een Stem die mij tot kalmte maant.Weldadige rust daalt over mij,langzaam, heel langzaam nog natrillend achter mijn ogenvallen...
In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...
Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd Beeld: Frédy Schild
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
