22 okt 2020 | Poëzie

Herfstkind

Geschreven door Harry Veenstra

Windstil
bijna kaal zijn nu de bomen

het kind struint vrolijk
door de bergen bladeren
haar rode muts danst mee

met haar schaterlach
creëert zij een moment
van leven en tart zo de
doodsheid van dit kille bos

Oeke Kruythof

Gerelateerde verhalen

Meer

Geloof

Liefde als een veilige arm De ademhaling van mooie                 dromen Liefde die alles overstijgt en alle...

Lees meer

Aanvaarding

Ik weet waar hij is maar kan hem                 niet bereiken Ik weet dat Hij er is , maar soms                      zover weg . Pijn en verdriet te dichtbij om           te kunnen...

Lees meer

Derde verdieping

Stijf gearmd liepen ze voor mij uit,twee vriendinnen , stijf gearmdde jassen hoog dichtgeknoopt.In de huiskamer schikten zehun jas zorgvuldig over de leuning              van de stoel .Tineke keek mij nog eens streng aan ,niet te veel doen hoor, haar vriendin         ...

Lees meer
Volg ons

Volg de PUP-nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Volg ons