22 okt 2020 | Poëzie

Herfstkind

Geschreven door Harry Veenstra

Windstil
bijna kaal zijn nu de bomen

het kind struint vrolijk
door de bergen bladeren
haar rode muts danst mee

met haar schaterlach
creëert zij een moment
van leven en tart zo de
doodsheid van dit kille bos

Oeke Kruythof

Gerelateerde verhalen

Meer

Nunc et semper

In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...

Lees meer

Tijd

Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd  Beeld: Frédy Schild

Lees meer

Vrijheid

Mijn raam laat mij wolken zienin gouden gloed Vogels in hun vlucht naar verreoorden Ik zou een vogel willen zijnvliegen naar dat gouden licht Maar de vogels strijken neer de bomenrij zo dichtbij Maar ik laat mijn gedachten,fantasieën de vrije loopVrijer toch dan de...

Lees meer
Volg ons

Volg de PUP-nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Volg ons