De mist heeft de wereld toegevouwen
ingekort tot één voetstap zicht
waarin plots een boom opduikt
als door mij betrapt in
zijn bestaan van wanhopig zoeken –
naakte armen grijpen in de lucht
deze boom
een laatste schreeuw in
de nacht van stille mist
of is ook deze werkelijkheid vernis
en wil hij mij bezwerend zeggen
dat ik niet wanhopen mag
dat er een morgen komt na deze nacht
dat in al zijn vezels lente wacht –
Oeke Kruythof