11 aug 2021 | Poëzie

Asylzoeker

Geschreven door Gohar Hovanes

Hij zit op een bankje in een park

in een stad in een land

en niets kan hij het zijne noemen –

 

Ik zit naast hem

onze blikken kruisen elkaar

worden een gesprek

zijn dossier klapt open:

Afghaan, studie, leraar,

vloeiend in vijf talen,

op elke straathoek de dood,

gevlucht, via dollars, vele wegen en

een gammel bootje.

 

Hij noemt op wat nu het zijne is:

een stukje wereld zonder geweld,

een arts met pillen voor de stress,

een advocaat en het wachten op

een ja of op een nee,

onzekerheid, al zes jaar lang,

Allah en het vijfmaal bidden op een dag,

hij wil werken maar werken mag hij niet,

het nutteloos en eenzaam zijn,

het dossier klapt dicht.

 

Ik sta op hij staat op

schudt mij de hand een glimlach

ik stamel wat woorden over moed

vertrouwen hoop en Allah

maar de letters laten los bij dit

leed zo aanraakbaar dichtbij.

 

Ik loop verder en bid dat mijn

woorden – helend– een plekje

zullen vinden in zijn dik dossier.

 

 

Oeke Kruythof

Gerelateerde verhalen

Meer

Nunc et semper

In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...

Lees meer

Tijd

Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd  Beeld: Frédy Schild

Lees meer

Vrijheid

Mijn raam laat mij wolken zienin gouden gloed Vogels in hun vlucht naar verreoorden Ik zou een vogel willen zijnvliegen naar dat gouden licht Maar de vogels strijken neer de bomenrij zo dichtbij Maar ik laat mijn gedachten,fantasieën de vrije loopVrijer toch dan de...

Lees meer
Volg ons

Volg de PUP-nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Volg ons