11 aug 2021 | Poëzie

Asylzoeker

Geschreven door Gohar Hovanes

Hij zit op een bankje in een park

in een stad in een land

en niets kan hij het zijne noemen –

 

Ik zit naast hem

onze blikken kruisen elkaar

worden een gesprek

zijn dossier klapt open:

Afghaan, studie, leraar,

vloeiend in vijf talen,

op elke straathoek de dood,

gevlucht, via dollars, vele wegen en

een gammel bootje.

 

Hij noemt op wat nu het zijne is:

een stukje wereld zonder geweld,

een arts met pillen voor de stress,

een advocaat en het wachten op

een ja of op een nee,

onzekerheid, al zes jaar lang,

Allah en het vijfmaal bidden op een dag,

hij wil werken maar werken mag hij niet,

het nutteloos en eenzaam zijn,

het dossier klapt dicht.

 

Ik sta op hij staat op

schudt mij de hand een glimlach

ik stamel wat woorden over moed

vertrouwen hoop en Allah

maar de letters laten los bij dit

leed zo aanraakbaar dichtbij.

 

Ik loop verder en bid dat mijn

woorden – helend– een plekje

zullen vinden in zijn dik dossier.

 

 

Oeke Kruythof

Gerelateerde verhalen

Meer

Derde verdieping

Stijf gearmd liepen ze voor mij uit,twee vriendinnen , stijf gearmdde jassen hoog dichtgeknoopt.In de huiskamer schikten zehun jas zorgvuldig over de leuning              van de stoel .Tineke keek mij nog eens streng aan ,niet te veel doen hoor, haar vriendin         ...

Lees meer

Overdenking

           Waarom is het leven              zo hartverscheurend mooi.             Is geluk alleen in een             moment te vatten als           ...

Lees meer

Licht

Een grijze mist zo dicht weet niet van wijken. Verlangen onbeantwoord  Hoop op geluk lijkt vervlogen. Dan die warme groet, dat lief gebaar zo onverwacht. Een overdenking die ontroerd. Licht kiert in de donkerte . Licht dat verbindt en troost. Hoop geeft op die...

Lees meer
Volg ons

Volg de PUP-nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

Volg ons