Ze komen binnen
schuifelend of gereden
hun blik afwezig
starend in het niets.
Stil in herinnering,
dan een glimlach
om de droeve mond,
blik van herkenning.
De preek, een mooie psalm
zij zingen mee
de lippen stil bewegend.
Als de kaarsen doven
is daar die stilte,
niet alleen om Hem
die wij gedenken
maar om allen
vaak uit een ver verleden.
Wij gaan, ontroerd
tot op het bot.
Fredy Schild
Meer
Kolkend stromen mijn gedachtendoor mijn hoofd.Sterren schieten omhoogdoorklieft door bliksemschichten.Ik probeer de stroom te stoppen.Hoor dan een Stem die mij tot kalmte maant.Weldadige rust daalt over mij,langzaam, heel langzaam nog natrillend achter mijn ogenvallen...
In het leven ontstaat een leegte geleidelijk en diep doorvoeld de oorzaak kan ik feilloos duiden: het zijn de vrienden die verdwijnen een voor een door dementie of de dood wrede synoniemen die elkaar besluipen de vragen sla ik over want antwoorden zijn er geen dus ik...
Woorden vervlogen als bladeren in de wind,verdwenen in de ijle lucht.Een gedichtdat je nooit schreef.Een droom die je nooit droomde.Beide opgelost in de tijd Beeld: Frédy Schild
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
