Ze komen binnen
schuifelend of gereden
hun blik afwezig
starend in het niets.
Stil in herinnering,
dan een glimlach
om de droeve mond,
blik van herkenning.
De preek, een mooie psalm
zij zingen mee
de lippen stil bewegend.
Als de kaarsen doven
is daar die stilte,
niet alleen om Hem
die wij gedenken
maar om allen
vaak uit een ver verleden.
Wij gaan, ontroerd
tot op het bot.
Fredy Schild
Meer
Stijf gearmd liepen ze voor mij uit,twee vriendinnen , stijf gearmdde jassen hoog dichtgeknoopt.In de huiskamer schikten zehun jas zorgvuldig over de leuning van de stoel .Tineke keek mij nog eens streng aan ,niet te veel doen hoor, haar vriendin ...
Waarom is het leven zo hartverscheurend mooi. Is geluk alleen in een moment te vatten als ...
Een grijze mist zo dicht weet niet van wijken. Verlangen onbeantwoord Hoop op geluk lijkt vervlogen. Dan die warme groet, dat lief gebaar zo onverwacht. Een overdenking die ontroerd. Licht kiert in de donkerte . Licht dat verbindt en troost. Hoop geeft op die...
Wil je op de hoogte blijven van alle updates van PUP? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
